امامزاده جعفر (ع) دامغان

امامزاده جعفر، جعفر بن علی بن حسن بن علی بن عمربن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب (ع) می باشد که وی را با این واسطه ها به امام سجاد (ع) سپس امام حسین(ع) و بعد امام علی(ع) منسوب می دانند. صحن امامزاده سابقاً مربع مستطیل بود که در ابتدای ورود به این صحن از درب اصلی مقبرة امامزاده محمد(ع) قرار دارد.

تاريخ بنای بقعه امامزاده را به دوران سلجوقی و حتی پيش از دورة سلجوقی می دانند و معمار اين بنا با توجه به نوشته های داخل خود صحن ـ عمل العبد الفقير الحقير المذنب المحتاج بعفوا... و غفرا.. استاد نظام الدين بن استاد علی بن ابن علی نجار ـ بوده است.

از جمله آثار قابل ذکر امامزاده جعفر(ع) دو سنگ نبشته مفصل با تاريخ های 816 و 851 بوده که در دو سوی درب ورودی نصب شده بود که از نظر تاريخی آن را دارای اعتبار فراوان می دانند به ويژه آنکه نکات مذکور در دومين سنگ نبشته در ارتباط با نوع مالياتهای قرن نهم در منطقه اهميت خاصی دارد.

حرم امامزاده با طرح چهار گوش 13×13 متر در هر ضلع طاقنمایی دارد که با دری به خارج راه می یابد. به کمک هشت نیم طاق مقرنس، طرح چهارضلعی به هشت ضلعی و سپس بنای گنبد بر روی آن استوار شده است. در کتب گذشتگان آمده است، داخل بقعه سفید کاری شده و هیچ گونه تزئینی ندارد، دور تا دور سنگ روی مرقد دارای تزئینات گچ بری جالبی است، روی سنگ سیاه قبر نسب امامزاده و سورة مبارکه توحید به خط کوفی کنده شده است. گنبد مزار بنا از آجر ساده بنا شده است، در برابر ورودی اصلی بقعه ایوان کوچکی با قوس تیزه دار و در دو سوی آن دو طاقنما قرار دارد که از وسط هر یک دری به دو اتاق جانبی ایوان راه می دهد.