باغ سعد‌آباد

در سال 1299 خورشيدي، پهلوي اول ابتدا 8 هزار متر از اراضي سعدآباد در محدوده كنار رودخانه دربند (كه در آن در حال حاضر عمارت بجاي مانده از مادرشاه سابق واقع گرديده) را تملك كرد. پس از آن تپه علي‌خان والي كه امروز كاخ احمد شاهي بر روي آن واقع است را نيز به محدوده پيش افزود و سپس كاخ سبز (شهوند) را در سال 1301 خورشيدي در آنجا بنا نمود.

سعدآباد بعد از آن با الحاق محله‌هايي چون شاه‌محله، ترش‌محله، باغ‌محله، جعفرآباد، قاسم آباد وسعتي تازه يافت و به محل اقامتگاه تابستاني پهلوي اول اختصاص يافت و در طول ساليان، كاخ‌ها و كوشك‌هايي در آن احداث گرديد.

در باغ سعدآباد به جز رودخانه دربند كه از شمال به باغ وارد مي‌شود و از گذشته نيز در محدوده باغ وجود داشته و به عنوان يكي از منابع تأمين آب مورد نياز فضاي سبز مطرح بوده، 12 قنات در دوره پهلوي دوم احداث گرديد كه در حال حاضر بسياري از آنها غير فعال و يا نيمه فعال‌اند.

بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه تمام فصول سال است.

در این باغ بسياري از گونه‌هاي گياهي نادر و غير بومي هستند كه از خارج كشور به ايران آورده شده و يا از سوي سران ساير كشورها اهدا شده اند. نظم گياهي باغ سعدآباد از نظام هندسي خاصي پيروي نمي‌كند و بيشتر تابع شكل و شيب زمين و مسيرهاي آب است و در عين حال تاثير باغ سازي اروپايي نيز در آن نمايان است.

پوشش‎هاي متنوع گياهي باغ شامل: چنار، كاج، نارون، اقاقيا، گردو، بادام، ارغوان، ماگنوليا، تبريزي، بيد مجنون، توري، نوئل و... است.

اين اثر در ٢٤دي ١٣٧٦ به شماره ثبت ١٩٥٧ به عنوان يكي از آثار ملي ايران به ثبت رسيده است.

مجموعه سعدآباد، علاوه بر بناهای تاریخی، دارای چند ساختمان اداری، چند توالت عمومی، چند سینما و آمفی‌تئاتر روباز، یک مرغداری، یک گاوداری و یک نمازخانه است.