حمام درب امامزاده شهرکرد

ساختمان این گرمابه دارای یک فضای وسیع بیرونی به نام رختکن است که زیر سقف ضربی و بر روی هشت پایه ستون سنگی قرار گرفته و از کف زمین که در وسط صحن آن یک حوض هشت ضلعی ساختند، 70 سانتیمتر بالاتر است. این بخش، بوسیله دهلیز منحنی به طرف تطهیر خانه و گرمخانه وارد می شود. گرمخانه دارای صحنی وسیع است که آن نیز با استوار بودن چهارپایه ستون سنگی بر زیر سقف سرتاسر ضربی که بوسیله شیشه های کوچک محدب نور آن تامین می گردد. در طرفین خزینه بزرگ که بوسیله چهار پله ی سنگی بالا می رود، دو خلوت دیدنی و مربع شکل وجود دارد و در فصل تابستان جایگاه اعیان و اشراف بوده است.

عموم این گونه گرمابه ها دارای دیگ مسین مدور بوده که در گوشه ای از کف خزینه قرار گرفته و بوسیله آتشی که در گلخانه یا گلخن روشن است، گرم می شود.

با توجه به وضعیت آب و هوایی استان چهارمحال و بختیاری، فصل بهار و تابستان زمان مناسبی برای بازدید از این جاذبه است.

در زمان ناصرالدین شاه قاجار خرابی بسیاری به این بنا وارد شد که باکمک اهالی تعمیر و در جنب آن گرمابه کوچکی نیز احداث شد. در سمت شرقی گرمابه فضای وسیعی است که حکم میدان را دارد و سمت جنوب شرقی، فضای وسیع سرپوشیده ای است که در آن آثار خرابه ی عصاری قدیم باقی مانده و امروزه به عنوان مخزن سوخت کاربرد دارد.

از ویژگی های این حمام می توان به ثبت نام آن در تاریخ ۱۹ مرداد ۱۳۷۹، با شماره ۲۷۷۴ به عنوان یکی از آثار ملی ایران اشاره کرد.

حمام درب امامزاده دارای بخش‌هایی مانند رختکن، حوض هشت‌ضلعی، گرمخانه، خزینه، جایگاه اعیان و اشراف و گلخن می‌شود. گلخن، چاه و منبع آب گرمابه در خارج و در جنوب غربی آن واقع شده و در ایام قدیم به وسیله دلوهای بزرگ و چرخ های چوبی با پا کشیده می شده. همچنین، سوخت آن از نوعی خار، علوفه و فضولات چهارپایان بوده است. اطراف این گرمابه فضای بازی است که می توان از آن عبور و مرور کرد. ساختمان غربی و جنوبی این گرمابه همان مصالح قدیمی و سنگ های طبیعی است و تصرفاتی در این قسمت وجود ندارد.

بهتر است بدانید، این گرمابه که ساختمان و پایه اولیه ی آن از دوران اتابکان حکایت می کند، در دوره صفویه و نادرشاه و زندیه مرمت و تعمیر شده است.