مسجد امام اصفهان

قطعات بزرگ سنگ هاي مرمر يك پارچه، سنگ هاي نفيس در منتهی اليه جنوبی ميدان امام مسجدی برپاست که نمونه ارزنده ای از معماری قرن ۱۱ هجری به شمار می رود. ساختمان مسجد در سال ۱۰۱۹ هجری برابر با ۱۶۱۱ ميلادی شروع شد و در سال ۱۰۳۸ هجری برابر با ۱۶۲۹ ميلادی به پايان رسيد. اين مسجد به عنوان يک بنای عمومی برای استفاده مردم ساخته شد.

مسجدِ امام اصفهان در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۱۰۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه فصل بهار و پاييز مي باشد.

اين جاذبه داراي امكاناتي همچون؛دسترسي به وسايل نقليه،پاركينگ،پوشش شبكه،رستوران،اقامتگاه ،سرويس بهداشتي،تردد معلولين با ويلچر و پوشش شبكه مي باشد.

سردر زيبا و با شکوه مسجد با کاشی معرق است اما بقيه قسمت ها با کاشی خشت تزئين گرديده است. بسياری از محققين علت اينکه کاشی های سردر با داخل مسجد تفاوت دارند را در عجله ای می دانند که شاه عباس اول برای اتمام مسجد داشت. معمار مسجد استاد علی اکبر اصفهانی است که نام او در کتيبه بالای سردر آمده است. مسجد در عصر صفويه به نام های مسجد مهديه، مسجد المهدی و در کتب و منابع و سفرنامه ها به نام های ديگر همچون مسجد جامع عباسی و مسجد سلطانی ناميده می شد مسجد شاه نيز يکی ديگر از اسامی اين مسجد بود.

در نزديكي اين جاذبه آثار تاریخی میدان جهانی نقش جهان قراردارد كه ميتوانيد از اين جاذبه بازديد كنيد.