پارک ملی نایبند بوشهر

اين منطقه از نظر تنوع جانوران وحشى منحصر به فرد است و داراى ميش و قوچ، کل، بز وحشى، آهو، جبير و پلنگ است. جبير را آهوى هندى و آهوى کويرى نيز مى‌نامند. جبير کمى کوچکتر از آهو با پوست اُخرايى رنگ است که رنگ سفيدى در زير شکم دارد. شاخ آن مستقيم با انحنايى در طرف جلو است که پيچ قلاب مانند نوک شاخ آهوى ايرانى را ندارد. منطقه حفاظت شده نايبند بصورت دماغه اي در آبهاي خليج فارس با ارتفاع صفر تا حداكثر 46 متر از سطح دريا واقع شده است .

منطقه نايبند شامل : 1 – خليج نايبند 2 – منطقه حفاظت شده نايبند 3 – جنگلهاي حراي حوزه هاي عسلويه 4 –بساتين و هاله اين منطقه در 320 كيلومتري جنوب شرقي بندر بوشهر واقع شده است . بدون ترديد يكي از زيبا ترين منطقه ساحلي در طول سواحل خليج فارس بشمار مي رود . آثار بجا مانده از بندر تاريخي نايبند و در دماغه نايبند ، حاكي از پيشينه تاريخي طولاني منطقه است .

پوشش گياهي پارك ملي ناي بند شامل اجتماعات حرا و ساير گياهان آبزي نظير علف هاي دريايي و جلبك ها در اكوسيبستم هاي ساحلي و گياهان مقاوم شور پسند نظير گز ، علف شور ، شصت عروسان و خار شتر در مناطق به دور از ساحل است . از ساير گونه هاي گياهي در ارتفاعا ت و دشت ها ي مرتفع مي توا ن ،كنار ، كهور ايرا ني ، انجير معابد ، انار شيطا ن ، استبرق ، قيچ ، دافني و صبرزرد و …. را نام برد . درختان حرا در حوزه هاي نايبند مهم ترين جامعه گياهي منطقه را تشكيل مي دهد . اين جامعه در سواحل گلي داراي جريان جزر و مدي آرام مي رويد . استان بوشهر شمالي ترين رويشگاه در ختان حرا در خليج فارس است .

از جانوران مهم مي توان به جبير اشاره كرد كه جز گونه هاي نادر و حمايت شده كشور است .

ساير پستانداران خشك زي موجود در پارك شامل گرگ . شغال ، خرگوش ، روباه وانواع جوندگان مي توان نام برد . علاوه بر آن نايبند داراي ارزشهاي زيستي منحصر به فردي جهت زاد و ولد پستانداراني نظير قوچ و ميش ، كل و بز ، مي باشد . از پستانداران دريايي كه در بخش آبهاي آزاد موجود در پارك يافت مي شود ، مي توان انواع دلفين و نهنگ را نام برد كه عمق زياد آب در اين بخش دلفين ها را متوجه خود ساخته و شيرجه زدن دلفين ها و شناي دسته جمعي كوسه ماهي ها از صحنه هاي بسيار زيباي طبيعي اين قسمت از پارك مي باشد . از ديگر آبزيان اين منطقه مي توا ن به دو نوع لاك پشت عقابي و لاك پشت سبز اشاره كرد . خرچنگ هم در اين مناطق بسيار زياد ديده مي شوند . ماهي گل خورك نيز در اين منطقه مشاهد ه مي شود اين ماهي داراي چشم ها ي برجسته و حالت جهند ه دارد و كانالهايي رادر كنار در يا مي سازد .

پرندگان مهاجر در اين مناطق بسيار زياد است كه بعضي از آنها عبارتند از : فلامينگو ، گيلانشاه ، پليكا ن سفيد ، سليم ، آبچليك ،كاكايي ، پرستوها ي دريايي ، اگرت پا خاكستري

بهترین زمان برای بازدید از این جاذبه اواسط پاییز تا اوایل بهار است.

با بررسي آثار، نشان مي دهد اين بندر در عصر آل بويه يكي از بنادر مهم و از مراكز عمده صيد و تجارت مرواريد خليج فارس بوده است . منطقه حفاظت شده نايبند با وسعت 22500 هكتار كه بصورت دماغه مرتفعي در ساحل جنوبي خليج نايبند قرار گرفته ، بدليل دارا بودن اكو يستم كم نظير ارزشهاي زيستگاهيبراي گونه هاي متنوع حيات وحش از جمله : كل وبز ، قوچ وميش و حضور گونه هاي نادري از قبيل جييروجيرفتي مي توان مشاهده كرد . منطقه نايبند در سال 1375 بعنوان منطقه حفاظت شده شناخته شده و از آن تاريخ تحت كنترل و نظارت اداره كل حفاظت محيط زيست استان بوشهر در آمد .

جنگلهاي حرا جز با ارزش ترين زيستگاههاي ساحلي است ونقش زيست بوم هاي خشكي و دريايي ايفاد مي كند . لازم به ياد آوري است درختاني نظير انجير معابد با تنه هاي تنومند ودر ختان حرا (( مانگروها و چندل ))با داشتن ريشه هاي آويز در آ ب شناور ند . مجموعه خليج نايبند و منطقه حفاظت ناي بند محيط مناسبي را براي زيست و تغذيه انواع بي مهرگان ، ماهي ها ، خزندگان ، پرندگان و پستانداران فراهم آورده است . كه بسياري از آنها گونه هاي نادر و يا در حال انقراض محسوب مي شوند .

در سال 1357 (7/9/57 ) خلیج نایبند همراه با بخشی از دماغه نایبند با با مساحت 19500 هکتار ( ماخذ : مناطق حفاظت شده ایران – هنریک مجنونیان - سازمان حفاظت محیط زیست – چاپ 1379 ) به عنوان منطقه حفاظت شده نایبند در فهرست مناطق حفاظت شده ایران قرار می گیرد . این منطقه همراه با مناطق دیگر از جمله دماغه نایبند و بخشی از آبهای خلیج فارس در سال 1383 به عنوان اولین پارک ملی دریایی ایران ثبت و اعلام می شود .