جزيره کبودان ارومیه

جزیره کبودان یکی از جزایر دریاچه ارومیه است که از سال ۱۳۴۶ خورشیدی توسط سازمان حفاظت محیط زیست منطقه حفاظت شده اعلام شده‌است. این جزیره و سایر جزایر دریاچه ارومیه به جز جزیره اسلامی اکنون به پارک ملی تبدیل شده‌است.

در پی عقب نشینی آب دریاچه ارومیه و ظاهر شدن سواحل جدیدی از جزیره کبودان، مدارکی از یک سیستم آب رسانی شامل یک رشته قنات و تنبوشه های سفالی، که آب شیرین را به سکونت گاهی در بخش شرقی جزیره می رساند رویت شد. بررسی و مطالعه مقایسه ای بر روی یافته های معماری و مدارک سفالی انجام شد که با استناد نتایج این مطالعات، این سکونت گاه به دوره ایلخانی تعلق دارد.

اين مجموعه از طرف يونسکو به عنوان يکي از 59 منطقه حفاظت شده که داراي گونه هاي کمياب گياهي و حيواني است به ثبت رسيده است.

بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه فصل بهار و تابستان مي باشد.

نزدیک ترین جاذبه های گردشگری

در شمال این جزیره، جزیره آرزو در فاصله یک کیلومتری و جزیره اشک در جنوب غرب این جزیره و در فاصله 7 کیلومتری واقع شده اند كه ميتوانيد از اين جاذبه ها بازديد كنيد.

از جمله تجهیزات حمل و نقلی منطقه، قایق موتوری، خودرو داخل جزایر، موتور چهارچرخ و دو چرخ، امکانات ارتباطی همانند بی سیم، امکانات محیط بانی شامل سه ایستگاه محیط بانی با کلیه امکانات و نیز ساختمانهای موجود در جزیره کبودان و مجموعه رشکان برای اسکان مهمانان و بازدید کنندگان منطقه.

در سمت غرب بناب رسوبات دریاچهای شامل سیلیست، نمک و رس منطقه را پوشانده و با توجه به نفوذ پذیری کم آب‌های سطحی، موجب ایجاد باتلاق و شورهزار در این منطقه گردیده است. یکی از رودخانههای نسبتا پرآب حوضه آبریز دریاچه ارومیه است. از این رودخانه تعداد ۱۲ نهر در دشت بناب منشعب و اغلب آبادی‌های واقع در این ناحیه را مشروب می‌نماید. مازاد آب آن از طریق روستای قراچیق به دریاچه ارومیه میریزد. اراضی این روستا به علت نفوذپذیری کم، نمیتواند تمام آب‌ها را منتقل نماید. در نتیجه اغلب اراضی آن به صورت باتلاق و شورهزار در آمده است.

حوزه دشت مراغه و بناب تواماّ در حدود ۳۴۰ کیلومتر مربع وسعت دارد که از این مقدار حدود ۴۰ کیلومتر مربع آن را زمین‌های شوره‌زار باتلاقی تشکیل می‌دهد. زمین‌های شوره‌زار اطراف دریاچه ارومیه که در حدود ۴۰ کیلومتر مربع است از نظر زراعت و مخزن آب هیچ‌گونه ارزشی ندارند. سمت دشت عجب شیر در حدود ۸۰ کیلومتر مربع وسعت دارد که مقدار ۱۰ کیلومتر از آن شوره‌زار باتلاقی است. حوزه دشت ملک کندی در حدود ۳۸۰ کیلومتر مربع می‌باشد که ۸۰ کیلومتر آن را زمین‌های شورهزار باتلاقی و بقیه را زمین‌های قابل استفاده کشاورزی تشکیل می‌دهد.