آبشار شیوند ایذه

این آبشار همانگونه که از نامش پیداست در روستای شیوند از توابع ایذه واقع شده است. در حقیقت این روستا دارای سه بخش به نام‌های شیوند، نوشیوند و پشت آسیب تشکیل شده که همگی در منطقه حفاظت شده منگشت قرار دارند.

آبشار شیوند از کوه‌های منگشت سرچشمه می‌گیرد. این آب در مسیر خود چند آبشار بزرگ و کوچک را تشکیل می‌دهد. اما آخرین آنها یعنی آبشار شیوند، ۵۰ متر ارتفاع دارد. این میزان ارتفاع سبب شده است تا این آبشار در زمره مرتفع‌ترین آبشارهای استان قرار گیرد.

افزون بر این موارد، خود آبشار در منطقه حفاظت شده منگشت و شالو قرار دارد.
این منطقه به‌واسطه داشتن دریاچه‌ها ورودخانه های مختلف، دارای طبیعت بسیار بی‌نظیری است. بدین‌جهت است که پوشش گیاهی و جانوری بسیار منحصربه‌فردی دارد.

برای رفتن به شیوند باید در جاده ایذه- دهدز اندکی پس از سد کارون 3 از یک راه انحرافی که در سمت راست جاده است به سمت دریاچه برویم و در ساحل دریاچه با شناور های مخصوص (بارج) به سوی دیگر رویم. این مسیر در حدود چهارده کیلومتر طول دارد و بارج آن را در حدود یک ساعت و نیم می پیماید.

در ساحل چپ دریاچه پس از پیمودن یک راه روستائی سه و نیم کیلومتری سربالا با اختلاف ارتفاع 330 متر و پس از گذشتن از روستاهای شهرک، ده کهنه و سرآسیاب به روستای مرغاب می رسیم.

برای رفتن به آبشار باید از مرغاب، یک راه مال رو 1500 متری با اختلاف ارتفاع 180 متر را طی کنیم. در طول این مسیر مناظر زیبائی از حرکت رودخانه در میان درختان به وجود آمده که بسیار دیدنی است. آبشار شيوند در دامنه کوه منگشت و در جنوب شرقي شهرستان ايذه واقع گرديده و يکي از جلوه هاي زيباي طبيعت خوزستان است.

در این ناحیه درختانی همچون بلوط ایرانی، بنه، کتیرا، بن سرخ، انجیر، انار، گردو و… دیده می‌شود. فضای بین این درختان با گل‌هایی همچون شقایق و نرگس پوشیده شده است. به همین جهت محیطی بسیار زیبا و دلربا دارد.
مازاد بر این جانورانی همچون خرگوش، گزار، پلنگ قهوه‌ای، کبک، سنجاب ایرانی، روباه، دارکوب و... در آن به چشم می‌خورد. وجود آنها باعث شده است تا هیجان بازدید از آبشار شیوند ایذه بیشتر شود.

مواردی همچون کفش مناسب طبیعت گردی، یک دست لباس اضافه، عینک آفتابی، کرم ضد آفتاب، کلاه و پاوربانک به همراه داشته باشید.

با توجه به وضعیت آب و هوایی استان خوزستان، فصل بهار و زمستان زمان مناسبی برای بازدید از این جاذبه است.

آب این آبشار از دل کوه‌های زاگرس سرچشمه می‌گیرد و از صخره‌ای به ارتفاع ۵۰ متر به پایین می‌ریزد. وجود پوشش گیاهی بینظیرِ کنار آن و البته رطوبت هوای منطقه، یک فضای دلربا را بوجود آورده است.