امامزادگان عقیل, علاءالدین, محمود (ع)

بقعه متبرکه امامزاده علاءالدين علی (ع) در قريه سنگين پايين کن، در قسمت جنوبی ميدان اصلی روستا و در مجاورت دو قطعه باغ موقوفه واقع شده است. بنای آن شامل يک اتاق قديمی مربع‌شکل و يک گنبد مخروطی کوتاه است که با قيروگونی پوشيده شده است. امامزاده عقیل (ع) در 4 کیلومتری امامزاده علاالدین واقع شده است. این بنا در ارتفاعات صعب العبور سولقان و در مسير بزرگراه تهران چالوس،در ميان دره‌ای سرسبز به نام اراضی ديم‌کاری مزرا (مزار) واقع شده که بيشتر توسط کوهنوردان زيارت می‌شود.نسب امامزاده عقيل به امام زين العابدين (ع) می‌رسد.

تاریخ نخستین بنا در سال 1374 هـجری شمسی است.

بقعه امامزاده محمد (ع) در بين عوام به «محمود» شهرت يافته دیده می‌شود، بنا به گفته اهالی و معتمدين، بقعه مزبور سال‌ها پيش بر اثر سيل از بين رفته و احتمالا مرقد شريف آن امامزاده يکی دو متر زير خاک مخفی شده است.

بر اساس گفته مولف جغرافيای تاريخی شميران، جلو در ورودی امامزاده علاالدین (ع)، ايوان عريضی با ستون‌های چوبی قطور قرار داشته است که اکنون آثاری از آن باقی نمانده است. در اتاق اصلی نیز صندوق چوبی نسبتا قديمی‌ای وجود داشته که قبر را می‌پوشانده و آياتی از کلام الله مجيد در اطراف آن نگاشته شده بوده است. امامزاده عقیل(ع)، بنای کوچکی است و شامل دو اتاق ۳ در ۳ و يک ايوان است. داخل يکی از اتاق‌ها قبری است که فقط ضريح چوبی ساده‌ای آن را احاطه کرده است. محوطه بقعه امامزاده محمود (ع) در حدود 1000 متر مربع و کف آن سنگچين است. وجود يک درخت چنار بسيار قديمی، و قناتی در نزديکی بقعه، نشانه‌هايی از قدمت بقعه محسوب می‌شود.