تکیه در خونگاه

محله درخونگاه میان چهاراه بوذرجمهری و چهارراه گلوبندک، واقع بود و در میانه آن بازارچه یا چهارسویی با سقف ضربی بود که به خیابان شاهپور، گذر مستوفی و قلی، کوچه کلیسا، بازارچه نو، مسجد شازده خانم، بازارچه قوام‌الدوله، پاچنار و بازار راه داشت. تکیه درخونگاه نیز از جمله تکیه‌های معروف قدیم در تهران به شمار می رود.

عده‌ای قصه این نام را از داستان درش می‌دانند که گویا در خانقاهی را آورده‌اند برای تکیه. بعضی‌ها هم این نام را از خوانین معروفی می‌دانند که محله سنگلج را برای زندگی انتخاب کرده بودند و از همه معروف‌تر قصه نخلی است که گوشه تکیه نشانده‌اند. نخلی به نشان خون‌بس، در زمان ناصرالدین شاه و به دستور ایشان. خون‌بسی که اسبابش خود علیاحضرت بود و مدت‌ها با تفرقه انداختن میان دسته‌ها و تکایا حکومت می‌کرد و آخر دید کار دارد به خون و خون‌ریزی می‌رسد، مجبور شد دستور بدهد که نخل محله چاله میدان به گرو آورده شود به محل سنگلج، بلکه این مرافعات تمام شود.

ضلع جنوبی خیابان بوذرجمهری، راسته فلافل‌فروشی‌ها را که ادامه دهید، کافی است گذر مستوفی را بگیرید درست نیمه راه سردر تکیه در خونگاه خودنمایی می‌کند.