دریاچه تخت سلیمان تکاب

دریاچه همچون طاووس رنگ به رنگ می شود و بیننده را خیره می کند. دریاچه تخت سلیمان در عمیق ترین نقطه 112 متر عمق دارد و چشمه ای جوشان در بستر، آبی 40 درجه را به آن می بخشد که در سطح حرارتش نصف می شود.

هزاران سال پیش در محل دریاچه، چشمه‌ای آهکی شروع به جوشیدن کرد که احتمالا دهانه‌ای کمتر از یک متر داشت. در ابتدا دریاچه‌ای وجود نداشت؛ اما به مرور زمان، لعاب‌های حاصل از ترکیبات موجود در آب، بر روی هم رسوب کرده و انباشته شدند و لبه بیرونی چشمه را به وجود آوردند. به تدریج لبه چشمه بالاتر آمد و در طی هزاران سال گلدانی را در پیرامون خود به وجود آورد.

امروزه مجموعه تخت سلیمان روی تپه‌ای دیده می‌شود که در قله آن دریاچه‌ای فیروزه‌ای جا خوش کرده است. ارتفاع این تپه که حاصل همین روند انباشته شدن لعاب است، عمق دریاچه را مشخص می‌کند که عددی در حدود 62 متر است. 

این دریاچه بخشی از مجموعه تخت سلیمان است که در 29 آذرماه 1316 به شماره 308 در فهرست آثار تاریخی کشور به ثبت رسیده است. در سال 1380 پرونده ثبت جهانی مجموعه تخت سلیمان نیز در یونسکو گشوده شد و در تیرماه 1382 (2003) به عنوان چهارمین اثر ایران پس از چغازنبيل، تخت جمشيد و ميدان نقش جهان به شماره 1077 به ثبت جهانی رسید. 

بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه فصل بهار و تابستان مي باشد.

در اطراف تخت سلیمان تابلوهای متعددی با مضمون " شنا ممنوع " دیده می‌شود.

در مورد دریاچه تخت سلیمان تکاب افسانه های زیادی نقل محافل است. از آن جمله وجود شهری پر از طلا در کف این دریاچه است که حضرت سلیمان گنج‏هایش را آنجا پنهان کرده است. چند نفر نیز با باور این افسانه، قصد داشتند به کف دریاچه بروند امّا هیچ وقت بازنگشتند.

تاکنون چندین غوّاص باستاشناس نیز سعی کرده‏اند که به کف این دریاچه برسند؛ امّا به علّت عمق بیش از ۷۵ متری دریاچه و ته نشین شدن رسوبات معدنی، هنگامی که غوّاص پایین می رود؛ رسوبات کف بالا می آیند و فضا را تاریک می‏کنند در نتیجه به علّت تاریک شدن، امکان نفوذ به کف دریاچه غیرممکن است.