غار طرنگ بافت

غار طرنگ، درون کوهی به ارتفاع حدود 3400 متر با حوضه آبگیری وسیع در جهت گسلی تقریباً عمودی پدید آمده و با توجه به پدیدار شدن چشمه​های پرآب بهاره از گستردگی وسیعی برخوردار است. ارتفاع غار از سطح دریا حدود 2200 متر و ارتفاع روستا از سطح دریا 2000 متر است.

کف تالارهای غار، به ضخامت چند متر از فضولات خفاش هایی پوشیده شده که اکنون غار را به دلیل ناامنی ترک کرده اند. دو دالان در دو انتهای تالار شکم دریده قرار دارند که یکی از آن​ها به یک چاه هوایی ختم می​شود و دیگری ادامه می​یابد و به تالاری کوچک، که زیستگاه خفاش​هاست، می​رسد. سپس چاهی دیگر سر راه قرار دارد که با عبور از آن ابتدا به تالار چکیده​ها می​رسیم، سقف تالار چکیده​ها پوشیده از چکنده​هایی شیری رنگ و موج دار است و در کف آن چند چکیده ستبر قرار دارند. در انتهای تالارِ چکیده​ها دو دهانه چاه وجود دارد که هر دو به تالارهای مملو از آب غار راه دارند. با عبور از مقابل تالار چکیده​ها مهم​ترین بخش غار، که به نام فرشته آب و باروری و تقوا در فرهنگ باستان ایران، «آناهیتا» نامیده شده است، می​رسیم. تالار آناهیتا شامل سه بخش است: 1_ بخش خشکی که با پرتگاهی به عمق 5 متر به لبه تقسیم آب می​رسد. 2 سمت چپ که گودال پُر از آب است و گودال آناهیتا نام دارد. 3_ تالار سمت راست که نهر آناهیتا از سمت راست آن خارج و وارد دهلیز و یا تالار سمت چپ می​شود.

در زمان های بارندگی به دلیل خطر سیل، بهتر است به غارها نروید.

برای غارنوردی، به تجهيزاتی مثل كلاه ايمنی، کفش مخصوص غارنوردی، لباس مناسب، هدلامپ، طناب، کمک های اولیه، كارابين يا میلون و لوازم فرود و صعود نیاز داريد.

غار طرنگ، در کوهی کنگلومرایی پدید آمده است که سنگ دانه​های همگونِ آن به سبب انحلال در آب اسیددار راه یافته به درون درزها و گسل​ها شکل گرفته​اند، بیش​ترین ماده تشکیل دهنده سنگ​ها، نوعی ملات آهکی آبی رنگ است. وجود این غارسنگ​ها نشان دهنده زایش غارسنگ بعد از زایش فضاهای اصلی غار است. از دیگر ویژگی​های غار این است که احتمالاً یکی از طولانی​ترین غارهای آبی ایران است که تا به حال مورد بازدید کوه​نوردان ایرانی قرار نگرفته است. تقدیر غار طرنگ چنین بوده است که تا امروز نهر آناهیتا انتهای غار باشد، اما با بستن خروجی نهر به وسیله توری​های محکم فلزی و با استفاده از قایق​های مناسب و دیگر وسایل، بی تردید راه این غار آبی بزرگ بر روی همگان، به ویژه کوه​نوردان، باز خواهد شد.

غار از تعدادی دالان باریک، چاه، و تالارهایی با اندازه متوسط تشکیل شده است که همگی زیر گسل اصلی قرار دارند و بیش​تر فضاهای تهنی ر یک راستا و زیر یکدیگر واقع شده​اند. توالی فضاها چنین است که با عبور از دالانی به طول چند متر از دهانه به چاهی که میله آن مایل و شیب آن حدود 75 درجه است می​رسیم. چاه به دالانی منتهی می​شود که یک سر آن به سوی اعماق غار می​رود و بعد از چند متر چاه مایل دیگری به عمق حدود 7 متر قرار دارد که انتهای آن بسته است. سقف این چاه در گذشته محل زندگی خفاش​ها بوده است. غارسنگ​های آن تماماً شیری رنگ اند و به نظر می​رسد در محلی دیگر ساخته و به جاهای فعلی چسبانده شده​اند. روستاییان، توده انباشته شده از فضله آن​ها را به بیرون منتقل می​کرده​اند که به عنوان کودی غنی در کشاورزی مورد استفاده قرار می​گرفته است. دنباله همان دالان در جهت مقابل و به سوی بیرون غار ادامه یافته است که بعد از چند متر به دومین چاه مایل با شیب 80 درجه می​رسد.

در انتهای دومین چاه، دالانی به طول حدود 2 متر قرار دارد، که به شکافی با دهانه حدود 70 سانتی متر منتهی می​شود و زیر آن پرتگاهی به عمق 8 متر قرار دارد. این شکاف، سقف تالاری است که زیر آن قرار دارد. کوه​نوردان کرمانی این بخش و شکاف آن را «شکم دریده» نامیده و برای رسیدن به انتهای پرتگاه، پلکانی فلزی و محکم، که اندازه آن حدود 8 متر است، در محل دریدگی نصب کرده​اند. طول و عرض تالار 7×15 متر و ارتفاع آن حدود 8 متر است.

اوایل بهار و پاییز زمان مناسبی برای سفر به کرمان است اما قبل از غارنوردی، حتما حداقل دما و وضعیت آب و هوا را بررسی کنید.