غار پراو کرمانشاه

غار پَراو یا غار پَرو (به كردي: په‌ڕاو Peřaw)، (به معنی پرآب) نام غاری است در ارتفاع ۳٬۰۵۰ متریكوه پراو، در دوازده کیلومتری شمال‌شرق شهر كرمانشاه که در میان کوه طاق بستان و كوه بيستون و در جنوب منطقه‌ای به نام میدان پراو قرار دارد. 

این غار برای اولین بار در سال 1972 توسط یک گروه غارنورد انگلیسی تا انتها پیمایش شد.

اولین تلاش جدی ایرانی ها برای پیمایش غار در سال 1368 توسط کانون کوهنوردان کرمانشاه انجام شد که به دلیل بارش باران و سرازیر شدن آب در غار ناتمام ماند. اما غارنوردان کانون کوهنوردان کرمانشاه بار دیگر در سال 1370 موفق شدند به عنوان اولین گروه ایرانی تا انتهای غار را پیمایش کنند.

غار پراو با درجه سختی پیمایش «۵ دی» از دشوارگذرترین غارهای جهان به شمار می‌رود و تاکنون ۴ نفر از غارنوردان ایرانی با نام‌های سعید امینی (سال ۱۳۷۶)، امیر احمدی، ویکتوریا کیانی راد (سال ۱۳۸۱) و خلیل عبد نیکویی (۱۳۸۷) در هنگام پیمایش این غار جان خود را از دست داده‌اند.

این غار در سال ۱۳۸۸ توسط سازمان محیط زیست به عنوان اثر طبيعي ملي جهت حفاظت ویژه ثبت شد.

وسايل مناسب غارنوردي

عمق غار پراو ۷۵۱ متر و طول آن ۱۴۵۴ متر می‌باشد. تعداد ۲۶ حلقه چاه دارد و عمیق‌ترین چاه، چاه ۱۶ است، به عمق ۴۲ متر به علت این که آب جاری شده در غار پراو حاصل ذوب شدن یخچالهای زیر زمینی غار پراو است و همینطور بخاطر ارتفاع بالای این غار برودت آب خیلی زیاد است. (بین ۳-۱ درجه سانتیگراد) و در هیچ کجای غار دما بالاتر از این نیست.

بدنه و دیوار سنگی داخل غار بسیار خشن و متخلخل است و این باعث می‌شود که لباس غارنوردان در حین پیمایش سریعا پاره شود. آب سرد به لباسهای زیر و سطح بدن نفوذ می‌کند که دشواری‌های پیمایش را زیادتر می‌کند .

اين اثر در ۲۰ بهمن ۱۳۸۹ توسط سازمان ميراث فرهنگي با شماره ۹۸ در فهرست ميراث طبيعي ايران قرار گرفت.

بهترين زمان براي بازديد از اين جاذبه اواخر بهار و تابستان است.