قله آتشکوه

قله آتشکوه ۳۸۵۰ متر ارتفاع دارد و از جمله قله های نزدیک آن می توان به ساکا (۳۳۰۰)،قله پرسون (۳۱۰۰)،قله ریزان (۳۶۵۰)، قله مهر چال(۳۹۲۷) اشاره کرد.

بررسی توپوگرافی: نمای قله بسیار زیباست و از سمت شرق آن قله دماوند و دشت لار و سد آن جلوه می کند و از سمت جنوب قله ساکا، دریاچه لتیان و روستای افجه و لواسان دیده می شود. از سمت شمال قلل مهرچال و پیرزن کلوم جلوه ویژه ای دارد. از سمت غرب هم قلل شمالی شهر تهران و دشت های مجاور منطقه لواسانات دیده می شود.

آتشکوه جزو قللی است که مسیر عادی صعود و فرود آن می تواند متفاوت باشد اما اصولاً بهتر است در فصل صعودهاي زمستاني برای ایمنی بیش تر،همان مسیر صعود را برای بازگشت انتخاب کرد.این مساله در فصل زمستان که مسیر بهمن گیر و پربرف است،از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

برای صعود به این قله باید از قسمت شمال شرقی شهر تهران به سمت جاده لواسانات رفت و پس از رسیدن به لواسان، جاده آسفالت را به سمت شرق ادامه داد. پس از طی هفت کیلومتر مسیر پرفراز و نشیب به روستای افجه می رسید. «افجه» که در شمال شرق منطقه لواسانات واقع شده از سرسبزی خاصی در فصول گرم سال برخوردار است. برای عبور از این روستا باید کوچه باغ های زیادی را پشت سر نهاد. عبور از روستای افجه به سمت شمال و شرق کوهنوردان را به یک جاده کوهستانی خاکی می رساند که مسیر نسبتاً ساده و کم شیبی برای رسیدن به «دشت هویج» است. این دشت که به شکل مربع و کاملاً مسطح است در انتهای جاده خاکی مذکور واقع شده و از مراتع معروف شمال تهران به شمار می رود. دشت هویج مبدا صعود به قلل گوناگون در منطقه لواسانات است. از آن جمله می توان به قله «ساکا» با ارتفاع ۳۳۷۵ متر، قله «ریزان» به ارتفاع ۳۶۵۰ متر و قله «پرسون» به ارتفاع ۳۲۰۰ متر اشاره کرد.

برای صعود به این قله تقریباً بعد از کلبه ای که از آن سخن رفت، دیگر در طول مسیر آب آشامیدنی وجود ندارد، پس لازم است به میزان کافی آب و مواد غذایی به همراه داشت و فراموش نکرد که به هنگام بازگشت در بخش هایی از مسیر که سنگی است،احتمال لغزش و افتادن وجود دارد.همچنین سنگ های این بخش از مسیر ریزشی و سست هستند پس باید مراقب بود که این مساله حادثه آفرین نشود.ضمن این که در فصل های سرد در اختیار داشتن اطلاعات هواشناسی و پوشاک و غذای اضافه از ضروریاتی است که بی توجهی به این امر می تواند حادثه آفرین باشد.

برای صعود به قله «آتش کوه» از مسیر جنوب شرقی لازم است که کمی قبل از پایان جاده خاکی منتهی به دشت هویج به سمت غرب (چپ) رفت. مسیر غربی کوهنوردان را به یالی هدایت می کند که صعود آن، نمای زیبایی از قله را پیش رو نمایان می کند، وقتی جاده خاکی را به سمت غرب طی کردیم با عبور از کنار دیوارهای یک باغ ، کلبه ای از خشت و گل در شمال، مشخص می شود که رسیدن به آن از طریق مسیر مالرو میسر می شود. اگرچه حرکت از کنار این کلبه به سمت شمال ادامه خواهد یافت اما نباید فراموش کرد که قله «آتش کوه» در سمت شمال غربی آن کلبه است. پس از ۳۰ دقیقه جلو رفتن(به سمت شمال) ، مسیر ، شما را به سمت چپ ( یال غربی منتهی به قله) راهنمایی می کند . مسیر صعود از این قسمت به صورتی است که شیب ها، کمی تند و گاه سنگی می شود. عبور از این مسیر حدود دو ساعت زمان می برد و تمام طول مسیر، قله دماوند در پشت سر قرار دارد که تقریباً یکی از زیباترین مناظر دماوند در این مسیر دیده می شود. پس از عبور از این مسیر برفراز گردنه ای قرار می گیریم که به سمت غرب ادامه می یابد.عبور از این گردنه، روی خط الراس (مسیری که بین دو قله قرار دارد) اگرچه زمان زیادی را می گیرد، اما به هیچ وجه دشواری قسمت های قبلی مسیر را ندارد و شیب آن ملایم است.از این قسمت مسیر تا رسیدن به قله آتش کوه که در سمت شمال خط الراس و گردنه قرار گرفته، به طور کامل می توان قله را دید . البته نباید فراموش کرد که وقتی مسیر گردنه را به سمت غرب ادامه می دهیم، قله آتش کوه در سمت شمال (راست) قرار دارد و قله ساکا که قله ای کوتاه تر است در سمت جنوب (چپ) واقع شده. بنابراین وقتی بر بلندای قله ای خاکی و فرعی (که نام خاصی هم ندارد) قرار گرفتید به سمت شمال حرکت کنید و با پایین رفتن از شیب قله، مسیر را تا رسیدن به قله آتش کوه ادامه دهید. این بخش از مسیر شیب تندی دارد و بخش هایی از آن سنگی است که باید با احتیاط بیش تری نسبت به صعود آن اقدام کرد.