منطقه حفاظت شده سنگ مس

حداكثر ارتفاع 3400 متر مربوط به كوه سنگ مس (قدمگاه) و حداقل ارتفاع 1550 متر در حوالی دشت تلبور است. در ضلع غربی منطقه رودخانه دائمی آدوری قرار دارد و همچنین قنات کهنو به همراه تعدادی چشمه در داخل منطقه و چشمه آب گرم سید در حاشیه منطقه، باعث عدم وجود مشکل آبی در این منطقه شده است.

تغییرات ارتفاعی زیستگاه و استقرار پوشش گیاهی سیمای طبیعی منطقه را تماشایی کرده اند. اراضی کویری، ریگ زار و شوره زار در حد فاصل شهر بم تا ابتدای منطقه یعنی دشت های آدوری و تلبور، فاقد هر گونه پوشش گیاهی بوده و سپس در تپه ماهورهای بخش شمالی و غربی شاهد استقرار انواع گونه های علفی به خصوص درمنه و گون و در نهایت رویش انواع درختان جنگلی در بخش های کوهستانی هستند. زمین شناسی منطقه، 50 درصد رسوبات در ارتباط به ائوسن بوده که رسوبات گرانودیوریتی، سیلتستون، داسیت و ریوداسیت را شامل می شود.

در بخش های شمالی رسوبات ترشیری- پالئوژن با ساختار بادبزنی مشاهده شده که شامل لاواهای آندزیتی، آگلومرا، کنگلومرا و مقدار کمی رسوبات ولکانیکی است. باقی مانده رسوبات در ارتباط با دوره کرتاسه فوقانی بوده و آهک های تراورتنی، لیمونیتی و پیروکلاستیک ها و مقدار کمی رسوبات لیتوکلاستیک ها است. شیب عمدتاً بین 0 تا 14 درصد و در بخش های جنوبی و غربی شیب غالب 14 تا 38 درصد است. جهت غالب شمال غرب به سمت شمال شرق بوده و در قسمت های غرب، جنوب غرب و جنوب شرق شیب تغییر کرده و به سمت شمال غرب تا جنوب شرق تغییر می کند.

در ضلع غربی منطقه رودخانه دائمی آدوری واقع بوده و همچنین قنات کهنو به همراه تعدادی چشمه در داخل منطقه و همچنین چشمه آب گرم سید در حاشیه منطقه، باعث عدم وجود مشکل آبی در این منطقه شده است.

پوشش گیاهی

بخش های دشتی منطقه دارای تیپ گیاهی درمنه گون بوده و در نواحی مرتفع تیپ کیکم – قوسک، بادام_ گون و ارس از جمله تیپ های غالب محسوب می شوند.

۶۰ درصد اراضی مرتعی با تراکم تاج پوشش گیاهی یکساله و چند ساله بین ۲۵ تا ۵۰ درصد، ۳۷ درصد اراضی مرتعی با تراکم تاج پوشش گیاهی یکساله و چند ساله بین ۵ تا ۲۵ درصد، ۳ درصد اراضی جنگلی با تراکم تاج پوشش بین ۵ تا ۲۵ درصد به صورت پراکنده در منطقه دیده می شود.

گونه های شاخص جانوری:

منطقه پیشنهادی سنگ مس در سه دهه قبل دارای کله های چند صدتایی از کل و بز و قوچ و میش بوده که متاسفانه به دلیل نا امنی های چند دهه ا خیر در حال حاضر تمامی قوچ و میش منطقه از بین رفته ولی با تلاش های محیط بانان منطقه، جمعیت کل و بز رو به احیاء می باشد. (حدود ۶۰۰ عدد)

همچنین در چند سال اخیر جمعیت گوشتخواران اعم از پلنگ، گرگ، شغال و روباه نیز رو به افزایش گذاشته است که باعث تضاد منافع با دامداران منطقه شده است. شاخص ترین گونه جانوری سنگ مس خرس سیاه آسیائی است. در سال های اخیر بومیان منطقه بصورت موردی حضور حداقل یک خرس سیاه را در بخش های شمالی منطقه تائید می کند.

گونه های جانوری این منطقه عبارتند از: خرس سیاه آسیائی، پلنگ، گرگ، روباه ، شغال، جبیر، کل و بز، تشی، سمور سنگی، کبک، تیهو، هوبره (مهاجر) و …

باقی مانده رسوبات در ارتباط با دوره کرتاسه فوقانی است.

اوایل بهار و پاییز، زمان های مناسبی برای بازدید از این جاذبه طبیعی است.

زمانی که هوا روشن است می توانید از منطقه بازدید کنید.

هنگام بازدید از این منطقه، کفش مخصوص طبیعت گردی، عینک ضدآفتاب، کرم ضدآفتاب، کلاه، قمقمه آب، خوراکی های لازم و کیسه زباله همراه داشته باشید.