منطقه حفاظت شده لشگردر ملایر

منطقه حفاظت شده لشگردر ملایر به جهت برخوردار بودن از شرايط لازم ابتدا در بهمن ماه سال 1363 به عنوان منطقه شكار ممنوع و سپس به جهت بهبود شرايط اكو لوژيكي و خصوصا زيستي در اسفندماه سال 1369 با جهد كوشش مجموعه پرسنل اداره كل حفاظت محيط زيست همدان با تصويب شوراي عالي حفاظت محيط زيست عنوان منطقه حفاظت شده را از آن خود كرد.

منطقه حفاظت شده لشگردر به سبب ويژگيهاي طبيعي داراي تنوع گياهي و جانوري مناسبي بوده و از اكوسيستمهاي پويا و كمتر دست خورده استان همدان محسوب مي شود. پوشش گیاهی شامل گون, كنگر,‌آويشن‌ ,‌ فرفيون ,‌بادام وحشي,‌نسترن وحشي,‌ جو,‌ گندم ,‌گردو و سيب؛ و از گونه های جانوری به قوچ و ميش,‌گراز,‌ روباه و گرگ، تشي، خرگوش، گوركن، كفتار و رودك و از پرندگان كبك، تيهو، باقرقره، عقاب طلايي، فاخته، دليجه، كمر كلی، پری شاهرخ، چکچك و از خزندگان به انواع مار می توان اشاره کرد.

منطقه حفاظت شده لشگردر ملایر به لحاظ موقعيت طبيعي و توپوگرافي داراي سه وضعيت كوهستاني, تپه ماهوري و نسبتا دشتي مي باشد .مناطق كوهستاني زيستگاه كل و بز و مناطق تپه ماهوري زيستگاه گونه حمايت شده قوچ و ميش ارمني مي باشد و مناطق دشتي نيز به سبب تغيير نوع كاربري زمين از جانب روستائيان به صورت كشت باغات انگور درآمده است . منطقه حفاظت شده لشگردر به سبب سيماي كوهستاني عدم دسترسي سهل و آسان به تپه ماهورهاي قابل توجه و پوشش گياهي نسبتا مناسب، از ديرباز منظره قابل ملاحظه اي بوده است.