مشخصات منطقه شکار ممنوع کوه هوا و تنگ خور
این منطقه در موقعیت جغرافیایی به طول E5241 تا E5321 و عرض شمالی N2740 تا N2756 قرار دارد.
این کوه از طرف غرب به کوه هوا و از طرف شمال شرقی به کوه مز متصل است و شهرستان خنج را در شمال از بخش علامرودشت و دهستان فداغ در جنوب جدا می‌سازد. آبادی‌های «خلیلی»، «پشت پری»، «گود بُگُر»، «خشتی»، «گهلویه» و «ابوحنا» در دامنه جنوبی این کوه قرار دارند.
تاریخچه منطقه شکار ممنوع کوه هوا و تنگ خور
اولین آگهی رسمی در تاریخ ۱۳۷۸/۱۵/۱۲ در روزنامه رسمی کشور جمهوری اسلامی ایران به عنوان منطقه شکار ممنوع به مدت پنج سال اعلام شد.
ویژگی‌ها منطقه شکار ممنوع کوه هوا و تنگ خور
پوشش گیاهی
کنار، استبرق، کلخنگ ، بادام وحشی، کیکم، انواع گون و گونه‌های مرتعی از پوشش گیاهی منطقه به شمار می‌رود.
حیات وحش
پستان‌داران منطقه شامل: قوچ و میش ، کل و بز ، گراز، تشی، خرگوش، خرس، پلنگ، کفتار، گرگ، روباه
پرندگان شامل: کبک، تیهو، قمری، کبوتر جنگلی، بلبل خرما، چکاوک کاکلی، زنبورخورک، کوکر، دلیجه، هدهد، سهره، زاغی، دم‌جنبانک، کمرکولی و هوبره
زمان مناسب بازدید منطقه شکار ممنوع کوه هوا و تنگ خور
این منطقه با توجه به وجود چشمه‌سارها و تنوع پوشش گیاهی و همچنین وجود مناطق بکر دیدنی ، به خصوص در فصل زمستان و بهار پذیرای بازدیدکنندگان و گردشگران طبیعی می‌باشد.
سایر اطلاعات منطقه شکار ممنوع کوه هوا و تنگ خور
وجود چاه های فراوان گاز در منطقه، مهمترین دلیل عدم موافقت با ارتقای این منطقه به عنوان یکی از مناطق چهارگانه است.
نکات مثبت منطقه شکار ممنوع کوه هوا و تنگ خور
کوه هوا و تنگ خور می باشد که با وجود تنوع زیستی بسیار غنی و گونه های ارزشمند جانوری و گیاهی همچنان بصورت شکارممنوع مدیریت می شود.
نکات منفی منطقه شکار ممنوع کوه هوا و تنگ خور
این منطقه شکار ممنوع کوه هوا و کوه تنگ خور را شامل می شود. این دو کوه که به ترتیب میدان های گازی هما و شانول را در خود جای داده اند در سال های اخیر به علت فعالیت های اکتشاف، استخراج و بهره برداری از منابع گاز آسیب فراوانی دیدند و چهره بکر طبیعی آن دستخوش تغییر کرده است.
علاوه بر تخریب‌های متعدد توسط شرکت نفت و فعالیت‌های اکتشافاتی و حفاری جهت استخراج نفت و گاز، خشک‌سالی‌های پی‌درپی و در نتیجه کاهش منابع آب و غذا و وجود پروانه چرای متعدد و چرای بی‌رویه از جمله تهدیدات در منطقه به شمار می‌رود.
