کوه بوغروداغ

بخش مجاور کوه هاى بوغروداغ داراى پوشش گياهى به نسبت خوب و بوته‌هاى کوتاه است، ليکن به سمت باختر از مقدار پوشش گياهى به شدت کاسته مى‌شود.

سمت باخترى رشته کوه هاى بوغروداغ، در استان اردبيل داراى آب و هواى معتدل در تابستان و سرد نيمه رطوبى در زمستان است.

ستيغ بلندي هاى رشته کوه هاى بوغروداغ حد مرز دو استان گيلان و اردبيل را مشخص مى‌سازد. قسمت باخترى رشته کوه هاى مزبور پوشيده از جنگل است. رشته کوههاى کمانى شکل بوغروداغ بصورت يک تاقديس مرکب (آنتى کلينوريوم) با مجموعه‌اى از تاقديسها و ناوديسها تشکيل شده است. دامنه خاورى اين رشته کوه بلحاظ مجاورت با درياى خزر و برخوردارى از رطوبت کافى پوشيده از جنگل انبوه است. بخاطر پوشش شديد گياهى و جنگلى فرسايش اين بخش محدود به بستر رودخانه‌ها و آبروها است که بصورت بسترهاى تنگ با ديواره‌هاى کنارى عمودى تظاهر دارند.

جهت کوه، شمالی- جنوبی بوده و مختصات جغرافیایی قله آن بطول E4836 و عرض N3744 است.

رشته کوه بوغروداغ با قله‌هايى بنام برزه کوه، جهانگيريه، تيروف، سبله خانى، سلطان خونى، عجم داغ، اليش وارو ... در منطقه شناخته مى‌شوند.

دسترسي به منابع رطوبتي بالا باعث شده که ارتفاعات شرقي کوه هاي بوغروداغ و آلاداغ در محدوده کوه هاي تالش از قابليت بالايي در رخداد زمين لغزش برخوردار شوند.