کوه طزرجان یزد

در فصل زمستان به دلیل یخ زدگی، مسیر صعود به این قله از آبادی تا پناهگاه و سپس صعود از طریق دهلیز امکان پذیر است که راه دشواری دارد و به سختی انجام می گیرد. بنابراین، بهترین زمان برای صعود به قله کوه طزرجان، اواسط بهار (اردیبهشت)، اوآخر تابستان(شهریور) و اوایل پاییز ( مهر و آبانماه) است.

در زمستان منطقه بسيار برفگير و سرد می شود و برای صعود کفش دوپوش، کلنگ، طناب و ساير تجهيزات کامل زمستانی لازم است. با توجه به هوای متغیر، خصوصاً در فصل زمستان، داشتن مسیر صحیح در جی پی اس و آگاهی به منطقه یا استفاده از راهنمای محلی، توصیه می گردد.

بهتر است این نکته را در نظر داشته باشیم که این قله در منطقه کویری قرار دارد و اختلاف دما در روز و شب بسیار بالاست. حتی در وسط تابستان نیز باید لباس مناسب سرما و بارش به همراه داشته باشید. وزش باد شدید و حجم سنگین برف در مسیر صعود به قله، در فصول پر برف و داشتن شیب تند از نكات قابل توجهی است كه باید هنگام صعود به این قله مد نظر قرار گیرد و حدالامکان در فصل زمستان صعود به این قله انجام نشود.

با توجه به ریزشی بودن سنگ های این قله بهتر است که با تعداد نفرات کم به این قله صعود شود و یا با گروه های کوچکتر و با فاصله زیاد صعود انجام شود. جهت اجرای کامل این برنامه بیشتر از یک روز ایده آل است و اجرای یک روزه برنامه نیازمند آمادگی جسمانی افراد شرکت کننده می باشد. در صورت مه آلود بودن منطقه احتمال تغییر مسیر بسیار زیاد است که باید با رعایت نکات فنی به ادامه کار پرداخت. سرویس بهداشتی جان پناه نسبتاً مناسب بوده و نزدیک آن دارای آب لوله کشی شده می باشد.

مسیر صعود به قله :گروه باید خود را برای صعود دشوار آماده سازد و صعود به طزرجان نیاز به آشنایی کافی با فن سنگ نوردی دارد و یکی از مناسب ترین زمان ها برای صعود به قله اردیبهشت ماه است که هم از برف منطقه کاسته شده و هم حال و هوای بهاری هنوز وجود دارد.

از طریق شهرستان تفت در جاده با اُفت و خیزهای متعدد به آبادی تزرجان در زیر دیواره با شکوه قله رسیده سپس از طریق دره افشار آباد به سوی جناح جنوبی در پشت قله به سمت میله های فریدونی ارتفاع میگیریم. این قسمت از مسیر از دره ای با شیب تند بالا می رود و پس از مدت زمانی نه چندان کوتاه به پناهگاه بزرگ تزرجن در ارتفاع 3200 متری شانه جنوبی قله می رسد. نوار پرشیب سنگلاخی به صورت خاصی از ارتفاع 3200 تا 3300 متری به صورت حلقه ای خاکی تمامی برج های تزرجان و برفخانه را دور می زند. به سمت شمال که می نگریم راه صعود فردای ما بهتر مشخص می شود.

شبی را در پناهگاه به سر برده، صبح زود در یک هوای بسیار عالی، در حالی از نوار خاکی می گذریم قله نوک تیز اِرنو را در پشت سرمان به خوبی می بینیم. مسیر ضمن پیش رفتن ارتفاع نیز می گیرد. به تدریج میله های فریدونی را دور زده به پایین دهلیزی صخره ای در جناح جنوب غربی قله می رسم و شروع به صعود میکنیم(3). بالا رفتن از این شکاف کمی دشوار است و باید با دقت کافی و حمایت طناب انجام گیرد. مسیر با دشواری های مختلف و عبور از تکه های سنگی و سنگلاخی به سوی لبه نوک تیز یک قله یا بهتر بگوییم شاخک بالا می رود. سپس از فراز شاخک از شیب ملایم تری به سوی اوج قله صعود می کنیم. حال عظمت شیرکوه را بهتر از هر زمان می بینیم و به زیر برج اصلی قله رسیده ایم. نوار صخره ای کوچک تری را در ارتفاع 3900 متری صعود کرده و پای بر روی قله مرتفع تزرجان می گذاریم. برج صخره ای شمالی برفخانه و شاخک بناتک و قله صخره ای بزرگ منشاد در جنوب دیده می شوند.

شاخک سوزنی و صخره ای بیدُم و قلل آدرش و کوه های آسمان نما در شمال از مناظر فراز تزرجان محسوب می شوند. با دیداری از این مناظر با دقت و احتیاطی بیشتر از زمان صعود با حمایت طناب و گام به گام، خود را از دهلیز به نوار سنگلاخی زیر آن و سپس به پناهگاه تزرجان می رسانیم.

کوه طزرجان یزد، محل مناسبی برای فعالیت هایی چون سنگ نوردی و کوه نوردی است و همچنین منظره زیبای آن می تواند به عنوان سوژه ای تماشایی برای عکاسی انتخاب شود.

از جمله امکانات ویژه این جاذبه آب لوله کشی، آنتن دهی تلفن همراه و وجود سرویس بهداشتی می باشد.

از وسایل مورد نیاز برای صعود به قله این کوه می توان به مواردی چون کوله دو روزه ، کفش و صندل و لباس مناسب کوهپیمائی، کیسه خواب، زیرانداز، قمقمه آب، لباس گرم و بارانی ( پانچو)، وسایل ضد آفتاب، چراغ قوه یا هدلایت، وسایل و ظروف شخصی اشاره کرد.

روستای طزرجان یکی از مناطق خوش آب و هوای شهرستان تفت است که علاوه برداشتن آثار باستانی و تاریخی، از جاذبه‌های خاص اکوتوریستی نیز برخوردار است. این روستا در کف دره ای گسترده واقع شده و هر ساله پذیرای هزاران نفر است که از دل کویر به ییلاق می روند و در مجاورت آن، روستاهای هنزا و بنادک سادات و ده بالا قرار دارد.

سال‌ها قبل از این که بشر به تکنولوژی تولید یخ از آب برسد، مردمان منطقه یزد برای خنک کردن آب در گرمای تابستان با استفاده از قاطرچیان با بریدن قطعات یخ از منطقه برفخانه و جهت جلوگیری از آب شدن با قرار دادن آن‌ها در میان کاه، این قطعات را به پایین حمل می کردند.