سفر بر فراز اقیانوس ابرها در ییلاق فیلبند (1395/10/05)

مهر ماه سال 91 بود که يک تعطيلي يک روزه پائيزي کافي بود تا وسايلمان را جمع و جور کنيم و راهي روستاي فيلبند شويم؛ جايي که اسمش را قبلا زياد شنيده بودم و هميشه مشتاق ديدنش؛ پس چه فرصتي بهتر از تعطيلي يک روزه پائيزي؟

فيلبند کجا است؟

روستاي ييلاقي فيلبند يکي از مرتفع ترين روستاهاي استان مازندران است كه در جنوب بابل، در بخش بندپي غربي (روستاي ديوا) واقع شده است. فيلبند از سطح دريا حدود  2700 مـــتر ارتفاع دارد. در فيلبند طي فصل بهار وپاييز مي توانيد در يك نيم روز همه پديده هاي جوي از قبيل ابر و مه و باران و برف و تگرگ و رگبار و ناگهان رنگين كمان و هواي صاف و آفتابي را بدون لكه ابري مشاهده كنيد!

فيلبند در تابستان ها بيش از  هزار ودويست  خانوار  جمعيت دارد و در زمستان بطور كلي خالي از سكنه مي شود، زيرا شدت سوز وسرما و برف امكان زندگي را غير ممكن مي سازد و در سال قريب ۷ ماه پوشيده از برف است.

به دليل سرماي شديد پاييز و زمستان، درختان رشد چنداني در فيلبند ندارند. از درختان تنها گونه‌هاي سياه‌ريشه مانند آلوچه ترش، زرشک کوهي و انگور کوهي و نيز درخت ون درآن مي‌رويند. کشت درختاني چون گردو، فندق، سيب و آلبالو ناموفق بوده است و رشد اندکي دارند.

 

و اما سفر ما ... صبح زود حرکتمان را از تهران شروع کرديم تا اسير شلوغي راه و ترافيک نشويم و البته فرصت بيشتري براي لذت از طبيعت روستا را داشته باشيم؛ انقدر زود که بخشي از خواب شب قبل را با خودمان به اتوبوس آورديم و تا اواسط راه جاده هراز خوابيديم. آفتاب که خودش را کم کم بالا کشيد ميدل باس ما هم خروجي سنگده را پيچيد تا وارد جاده روستا شويم. بعد از گذر از امامزاده و روستاي سنگده، در فضاي مسطح بالاي ييلاق سنگده براي صبحانه توقف کرديم ؛ و چقدر پائيز اينجا زيبا و دوست داشتني است ...

آسمان نيمه ابري گاهي مه و گاهي آفتاب را به ما هديه مي داد؛ ما هم که بعد از کلي صبحانه هاي جورواجور انرژي گرفته بوديم، يک معارفه سرپايي برگزار کرديم و عکاسي ها و بازي ها و شوخي خنده هايمان شروع شد.

بعد از حدود يک ساعت از صرف صبحانه، مجددا سوار ماشين شديم تا راهي روستاي فيلبند شويم، با عبور از جنگل ها در دل انبوهي از مه ، مقداري ارتفاع گرفتيم و کم کم نوع پوشش گياهي مسير هم عوض شد. هواي خوب، زيبايي مسير، فرحناکي مه و همسفران با عشق و صفا همه دست به دست هم داد تا از ماشين پياده شويم و بقيه مسير را تا روستا پياده طي کنيم. با وجود آنکه بعضي از همسفران در راه رفتن مشکل داشتند اما هيچ کس در مقابل اين همه زيبايي و خوبي مقاومت نکرد و همه پياده به سمت روستا راه افتاديم.

در مسير پيچ در پيچ جاده‌ي «هراز» به سمت روستاي «فيل‌بند‌» سه منطقه‌ي جغرافيايي متفاوت را بايد ديد‌؛ مسير ابتدايي بدون پوشش‌ است‌، بعد وارد مسيري پر پيچ و خمي مي‌شويد که از دل جنگل ها عبور مي‌کند و در نهايت وقتي در جاده ارتفاع مي گيريد، به منطقه‌ي کوهستاني و ييلاقي «فيلبند» مي‌رسيد‌؛ در سراسر مسير‌ حرکت مه سطح جاده را پرکرده و کافي است مقداري بالا برويد تا بتوانيد اقيانوس ابر را زير پايتان ببينيد؛ جايي که اسمش به نام جنگل ابر تمام شده اما زيبايي تمام عيارش را بايد در فيلبند به نظاره نشست.

قبل از روستا، باران شروع به باريدن گرفت اما هنوز هيچ کس حاضر نبود از لذت پياده روي در اين هواي عاشقانه محروم شود. به روستا که رسيديم، باران هم شدت گرفت و همه ما نقش ناودان هاي بزرگي را بازي مي کرديم که آب از سر و رويمان سرازير مي شد! به همين خاطر يکراست سراغ تکيه روستا را گرفتيم با اين اميد که بتوانيم در آنجا اتاقي را براي کرايه پيدا کنيم؛ بالاخره اتاق را هم پيدا کرديم اما فقط يک اتاق و يک اجاق، به همين خاطر مجبور بوديم خيلي دوستانه و صميمي، همه در اتاق جا شويم تا بتوانيم با همان يک بخاري نفتي هم گرم شويم و هم لباس هايمان را خشک کنيم ؛ موضوعي که سوژه خنده مان را تا خود شب جور کرد ...

براي ناهار تدارک جوجه ديده بوديم، جوجه اي که پروسه سيخ زدن و کباب کردنش در بيرون از تکيه، زير باران ، مقداري به درازا کشيد اما همين سختي ها لذت خوردنش را دو چندان کرد. بعد از اندکي استراحت، مجددا در زير نمه هاي باران در روستا قدم زديم.

کوچه‌ پس کوچه‌هاي «فيل‌بند» خاکي است‌. صداي گاوها از اصطبل‌ها شنيده مي‌شود، مرغ‌ها و خروس‌ها در کوچه‌هاي روستا صبح را شب مي‌کنند و حال و هواي روستا را حفظ کرده‌اند؛ اما امان از دست ويلاسازي هاي مدرن که به روستاها هم سرايت کرده و حس خوب سادگي را با تجملات چشمگير از آن گرفته‌اند.