مقبره محمد تقي بهار

بهار در روز دوم اردیبهشت ۱۳۳۰ هجری شمسی، در خانهٔ مسکونی خود در تهران زندگی را بدرود گفت و در شمیران در آرامگاه ظهیرالدوله به خاک سپرده شد. ازمعروفترین آثار وی دیوان اشعار، سبک شناسی که در سه جلد در بارهٔ سبک نوشته‌های منثور فارسی نوشته شده، تاریخ احزاب سیاسی، تصحیح برخی از متون کهن مانند تاریخ سیستان و مجمل‌التواریخ و القصص، تاریخ بلعمی را می‌توان نام برد.

• تاریخچه

  محمد تقی بهار در سال ۱۲۶۳ هجری شمسی در مشهد متولد شد. مقدمات و ادبیات فارسی را نزد پدر خود ملک الشعرای صبوری آموخت و برای تکمیل معلومات عربی و فارسی به محضر "ادیب نیشابوری" رفت. بعد از فوت پدر، ملک الشعرای دربار مظفرالدین شاه شد. وی شش دوره نمایندهٔ مجلس شد و سالها استاد دورهٔ دکتری ادبیات دانشسرای عالی و دانشکدهٔ ادبیات بود. به علت پیوستن به مشروطه‌طلبان و آزادی‌خواهان چند بار تبعید و زندانی شد که سالهای زندان و تبعید از پربهره‌ترین سالهای زندگی ادبی وی بوده است

• شرایط استفاده

  روزهای پنج شنبه، شش ماه اول: ساعت 9 تا 17 شش ماهه دوم سال: ساعت 9 تا 16

• سایر اطلاعات

  گورستان ظهیرالدوله، گورستان کوچکی است، که بسیاری آن را شبيه "آرامگاه پرلاشز فرانسه" می‌دانند، چندین تن از چهره‌های مشهور و سرشناس ایران مانند هنرمندان، شاعران، روزنامه نگاران و... در آن مدفونند.
  ریشه نامگذاری این گورستان تدفین "علی خان ظهیرالدوله" در آن است. ظهیرالدوله که زمانی وزیر تشریفات خاصه بود، بعدها جامه فقر و درویشی به تن کرد و به همراه مریدانش خانقاهی در شمیران بنا کرد که پس از مرگ، او را در همانجا دفن کردند (8 تیر 1303) و از آن روز به بعد هم نام آن آرامگاه ظهیرالدوله شد.
  از آنجا که ظهیرالدوله مورد قبول اکثر طبقات اجتماعی بود، بسیاری از هنرمندان، سیاستمداران و دانشمندان وصیت کردند که در این آرامگاه دفن شوند. تا اینکه از سال‌های 1340 به بعد دفن اموات در این مجموعه ممنوع شد اما تا سال‌ 50 با اجازه نامه خاص و آن هم به صورت محدود، افراد دیگری در این گورستان دفن شدند. آخرین تدفین در آرامگاه ظهیرالدوله در سال 1359 انجام شده است. با وجود آنکه غلامحسین بنان وصیت کرده بود که مایل است در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شود، در سال 1364 اجازه دفن او در این گورستان را ندادند. گورستان ظهیرالدوله در سال 1378 توسط سازمان ميراث فرهنگى و گردشگرى استان تهران و با شماره 2001 در فهرست آثار ملى کشور جای گرفت.
  صلی‌ترین جاذبه یک گورستان را می‌توان در شهرت افراد مدفون جستجو کرد. از گروه شاعران مدفون در این گورستان می‌توان به محمدتقی بهار، ایرج میرزا، فروغ فرخزاد، رهی معیری و حسین مسرور اشاره کرد. در بسیاری از اوقاتی که برای بازدید تعیین شده، عده‌ای بر روی مزار فروغ در حال خواندن شعرهای او صدای بلند هستند. خوانندگان مشهور مدفون در ظهیرالدوله، سیدحسین طاهرزاده، قمرالموک وزیری و داریوش رفیعی هستند. تعداد موسیقیدانان و نوازندگان معروف مدفون در این گورستان زیاد است و همگی جزو اساتید محسوب می‌شوند، که از آن میان می‌توان به غلامحسین درویش، ابوالحسن صبا، حبیب الله سماعی، حسین تهرانی، حسین هنگ آفرین، حسین یاحقی، مرتضی محبوبی، روح الله خالقی، ابراهیم منصوری، نورعلی خان برومند و حسین صبا اشاره کرد.
  علاوه بر هنرمندان، از مشاهیر سایر گروه‌ها نیز افرادی در این گورستان دفن شده‌اند که از اهالی مطبوعات می‌توان به محمد مسعود و منوچهر مهران، از ورزشکاران به مهندس توفیق جهانبخت (قهرمان کشتی جهان) از نظامیان عالی رتبه سرلشکر احمد نخجوان، سپهبد احمد وثوق، سپهبد چنگیز وشمگیر، سرلشکر حسن بقایی، سرتیپ حیدرقلی پسیان، سپهبد مرتضی یزدان پناه از نمایندگان مجلس ابراهیم افخمی، ابوالحسن ملکی، ارسلان خلعتبری، از وزیران علی اصغر پورهمایون، مجید آهی و سیدمهدی فرخ و سایر زنان و مردان سرشناس از قبیل سید حسن تقی زاده، شمس الضحی نشاط، گیلان تاج افخم ابراهیمی، طوبی آزموده، و صادق صادق؛ نام برد که روزگاری شهرت داشته و اکنون در ظهیرالدوله روی در نقاب خاک کشیده‌اند.